ซีจินเฉินเหลือบมองเธอ ไม่ เรื่องนี้เป็นของแผนกต้อนรับส่วนหน้าของคุณ และไม่เกี่ยวข้องกับฉันโดยตรง คุณควรไปที่นั่นด้วยตัวเอง

ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงอะไรบางอย่างได้ เธอจึงพูดกับเขาว่า: บางทีฉันอาจจะคิดมากเกินไป คุณแค่ถามฉันว่าฉันชอบงานแต่งงานกลางแจ้งหรือเปล่า แล้วคุณคิดจะขอฉันแต่งงานไหม!

เธอมองเขาด้วยความขยะแขยง “เธอยังต้องถามอีกเหรอ?” หลังจากนั้นเธอก็ยื่นมือออกมาลูบใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างแรง “มันเป็นความผิดของคุณทั้งหมด ทำไมคุณถึงไปยั่วยุคนอื่นและทำให้ฉันรู้สึกเขินอายขนาดนี้” !

เย่ชิงชิงต้องการจูบเธอเพียงครั้งเดียว แต่มันง่ายมากที่จะจูบเธอ และเธอก็รู้สึกลังเลเล็กน้อยที่จะปล่อย อย่างไรก็ตาม มันเป็นการจูบ ไม่ว่าจะน่าอายแค่ไหน เธอก็ผ่อนคลายและเลียนแบบวิธีที่เขาจูบเธอตามปกติ เธอเหยียดลิ้นของเธอออกอย่างระมัดระวังและกวาดไปรอบๆ ริมฝีปากของเขา จากนั้นจึงเลื่อนมันเข้าไปในริมฝีปากของเขาอย่างว่องไว

เธอไอเล็กน้อย พยายามควบคุมอารมณ์ให้สงบ และตอบคำถามของเขาอย่างจริงจัง: โพรวองซ์มีคฤหาสน์ดอกลาเวนเดอร์ที่สวยที่สุดในโลก โดยมีดอกลาเวนเดอร์สีม่วงเชื่อมระหว่างท้องฟ้ากับท้องฟ้า สีของท้องฟ้าและพื้นโลกเป็นโครงร่างที่สำคัญที่สุด สถานที่โรแมนติกที่สุดในโลก ผสมผสานกันได้อย่างลงตัวที่สุด ลองคิดดู การจัดงานแต่งงานในสถานที่ดังกล่าวน่าจะเป็นความปรารถนาชั่วชีวิตของสาวๆ ทุกคน อย่างไรก็ตาม ฉันไม่คิดว่าฉันจะจัดงานแต่งงานในสถานที่ที่สวยงามเช่นนี้”

ซีจินเฉินมองไปทางด้านหลังศีรษะของเธอที่เธอขว้างใส่เขาแล้วหัวเราะ: ฉันคิดว่าคุณคงจะมีความสุขกว่านี้

เมื่อเห็นว่าเธอสงบลงแล้ว ซีจินเฉินก็ยืนขึ้น อุ้มเธอขึ้นและวางเธอไว้บนตักของเขา อันที่จริง คุณไม่จำเป็นต้องสนใจเรื่องนั้น ไม่มีอะไรระหว่างฉันกับจือถิง และจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉัน คิดว่าเธอควรจะชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้ ส่วนเธอ คุณควรเดินเข้าไปหาพวกเขาอย่างเปิดเผย เพราะคุณเป็นผู้หญิงของซีจินเฉินของฉัน และพวกเขาก็ไม่มีอะไรเลย คุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกเสียใจกับเธอ ฉันจะพูดได้อย่างไร ฉันขอโทษสำหรับบางสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง นอกจากนี้ แม้ว่าฉันจะเสียใจ แต่ฉันเองที่เสียใจกับเธอ และมันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ อย่าคิดมากเกี่ยวกับมันใช่ไหม?”

ฉันรักคุณภรรยาของฉัน

เย่ชิงชิงเงยหน้าขึ้นมองซีจินเฉิน โดยรู้ว่าเธอไม่ควรมีความคิดอื่นใดในเวลานี้ และเธอควรจะเป็นตัวของตัวเองตามที่ซีจินเฉินพูด อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเธอจะไม่สนใจเรื่องนี้ในใจ แต่ดวงตาของเธอก็ยังคงไม่สามารถเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดและความเศร้าโศกที่ฉายแววไปทั่วใบหน้าของ Meng Ziting เธอคุ้นเคยกับอารมณ์นั้นมากเกินไป และเคยเห็นมันบนใบหน้าของยี่ ฮันยางมากกว่าหนึ่งครั้ง แต่เธอก็เพิกเฉยต่อมันอย่างเฉยเมย

แน่นอนว่าเธอคิดมากไป!

เย่ชิงซินกระพริบตาขณะที่ถูกเขาจับไว้ จากนั้นจึงยิ้มเล็กน้อย ประโยคนี้จะน่ารำคาญกว่าข้อเสนอได้อย่างไร?

เขาทำให้ผมของเธอเรียบให้เธอ ลดศีรษะลง และจูบเธอที่ริมฝีปาก จำไว้ว่าคุณเป็นเมียน้อยของตระกูล Xi เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด คุณไม่ได้เสียใจกับใครเลย นี่คือพลังที่คุณมี